انواع حلال های قیر در قیرهای محلول روکش آسفالت ها
قیرهای محلول، یا قیرهای پس برگشته، از حل کردن قیرهای خالص در حلال‌ها یا روغن‌های نفتی به دست می‌آید. نوع و کیفیت قیرهای محلول به کیفیت قیرهای خالص اصلی، نوع و مقدار حلال بستگی دارد. هر اندازه مقدار حلالهای نفتی در قیر محلول زیادتر باشد، روانی آن بیشتر است. معمولاً درصد حلال مصرفی در قیرهای محلول، از ۲۰ تا ۵۰ درصد تغییر می‌کند. قیرهای محلول در راهسازی برای اندودهای سطحی، نفوذی، آسفالت سطحی، آسفالت سرد کارخانه‌ای یا مخلوط در محل، مصرف می شوند. قیرهای محلول بر حسب سرعت گیرش و نوع حلال به سه گروه زیر تقسیم می‌شوند. هر قدر حلال مصرفی زیادتر باشد ، قیر محلول ، شل تر و روان تر است . کند روانی قیرهای محلول باید حتی الامکان به اندازه ای باشد که برای گرم کردن آنها نیاز به حرارت زیاد نباشد ، البته اثر حرارت باید از درجۀ اشتعال حلال ها کمتر باشد . قیرهای محلول ، در راه سازی برای اندودهای نفوذی ، اندودهای سطحی ، آسفالت سطحی ، آسفالت سرد کارخانه ای یا مخلوط در محل ، درزگیری ترک های آسفالتی و دیگر عملیات ترمیمی به مصرف می رسد . جهت اطلاع از فروش محصول با شماره 09121754110 تماس حاصل نمایید.
حلالهای قیر, انواع قیر امولسیونیقیرهای محلول بر حسب سرعت گیرش و نوع حلال به سه گروه اصلی زیر طبقه بندی می شوند:
قیرهای محلول زودگیر :
اگر از بنزین و حلال های سبک برای حل کردن قیر خالص استفاده شود، قیر محلول را زودگیر می نامند زیرا حلال موجود در قیر در مدت کمی بعد از مصرف قیر محلول، زود تبخیر شده و قیر اصلی برجای می ماند.
قیرهای محلول کندگیر :
قیرهای کندگیر از حل کردن قیر خالص در نفت سفید و حلال نفتی نیمه سنگین تهیه می شود که سرعت تبخیر حلال از بنزین کندتر و طولانی تر است.
قیرهای محلول دیرگیر :
قیرهای محلول دیرگیر از حل کردن قیر خالص در حلال های نفتی سنگین مانند گازوئیل یا نفت سیاه، بدست می آید.این قیرها را میتوان مانند قیرهای خالص، مستقیماً از تقطیر نفت خام بدست آورد.