مقایسه عایق های پوشش بتن بر پایه پلی اوره و پلی یورتان

پوشش پلی اوره جزو جدیدترین پوشش‌های مصرفی در صنعت بتن است. این دسته ترکیبات در دهه 80 میلادی در آمریکا پدید آمد و به سرعت در دهه 90 در دنیا توسعه پیدا کرد. مقاومت شیمیائی بالا، سرعت کیورینگ بالا حتی در دماهای پائین، اثر بخشی بالا در محیط‌ها و سطوح مرطوب، سختی سطحی بالا و انعطاف پذیری قابل توجه باعث شده تا این نوع پوشش علی رغم هزینه بیشتری که دارد، توجه بسیاری را به خود جلب کرده و در مدت زمان نسبتاً کوتاهی جایگاه ویژه ای را در صنعت بتن به خود اختصاص دهد. این پوشش با قابلیت‌هایی که بر شمرده شد، برای محافظت محیط‌های به شدت خورنده و همچنین محیط‌ های پر سایش ایده ال است. جهت اطلاع از فروش محصول با شماره 09121754110 تماس حاصل نمایید.

مقایسه پوشش های پلی اورتان با پلی اوره پلی یوریا:

ساختار شیمیائی پلی اوره شباهت زیادی به پلی اورتان دارد. مکانیسم‌های شیمیائی این دو پلیمر نیز شبیه به یکدیگر هستند. پلی اوره نسبت به پلی اورتان مقاومت شیمیائی بالاتر، انعطاف پذیری بیشتر و سختی بیشتری دارد. علاوه بر آن زمان کیورینگ پلی اوره به مراتب پایین‌تر از پلی اورتان است.
در پلی اورتان یک جزء دی ایزوسیانات با یک الکل دو عاملی واکنش می دهد اما در پلی اوره یک دی ایزوسیانات با یک آمین دو عاملی وارد واکنش می شود. سرعت واکنش ایزوسیانات با آمین به مراتب بالاتر از گروه عاملی هیدروکسیل بوده و به همین علت سرعت کیورینگ پلی اوره بالاتر است. علاوه بر آن پیوند نیتروژن با گروه عاملی کربونیل بسیار قوی‌ تر از پیوند اکسیژن و گروه کربونیل می باشد و همین عامل باعث واکنش پذیری کمتر پلی اوره می گردد. در محیط‌هایی که سطح رطوبت بالا باشد، پلی اورتان‌ها با رطوبت واکنش داده و گاز کربنیک آزاد شده باعث ایجاد تاول در سطح می شود که کیفیت پوشش را پائین می آورد، ولی در پوشش پلی اوره، به علت سرعت واکنش کیورینگ بالا، قبل از اینکه آب بخواهد وارد واکنش شده و تولید گاز کند، واکنش پلیمریزاسیون کامل می گردد.